Proloog
Augustus/ september 2012, Jan maakte me enthousiast over de fietstocht van z’n zoon en een stel fietsvrienden. Er werd door Frankrijk getoerd met als doel het fietsen van hoogte kilometers. Dat er ook nog gefietst werd door bijzonder mooie streken was mooi meegenomen. Ik was om, vooral toen nadien de foto’s en de verhalen kwamen. Verder niet meer bij stil gestaan totdat in het voorjaar Jan met de vraag kwam of ik eventueel zin had om mee  te gaan naar Italië. Een nieuwe fietstour zat in de planning en Jan’s vriend Henk had een vakantie geboekt gelijktijdig met deze tour en had om die reden afgezegd. Ik was meteen om.

Gedurende de laatste weken bestookt met e-mails en andere contacten, de routes werden gefine- tuned en deze zagen er op papier al spectaculair uit.

Vertrek
Donderdagnacht/ vrijdag morgen. Het is zover auto en kar startklaar, koffer gepakt, het is nog een hele tour van wat je zo’n week mee neemt ( colbertje bv.),  wordt het mooi weer?  Gelukkig  de berichten waren positief .

Onderweg nog even de namen geoefend en waar de mannen zich zo ongeveer bevinden in deze wereld. De reis naar Oetz/ Umhausen verliep vlekkeloos, alleen de familie Lenselink heeft nog niet gehoord van een overdrive en toen ik Jos vertelde van motorische problemen tijdens mijn recente vakantie was het devies “ hoog in toeren blijven rijden dan gaat het lukken”.  En het is gelukt.

In Umhausen kennisgemaakt met de groep, een stel aardige kerels die er erg veel zin in hadden en  die vooral geen tijd wilden verknoeien ” de fiets op en karren”.

De uitreiking
De eerste overnachtings plaats heet Saltusio. Na de nodige gezamenlijke praktische werkzaamheden, tent/douche/banaan  etc..  zijn we uit eten gegaan, een ieder vol van verhalen over de eerste dag en hoe het was gegaan. Gerrit vertelde over de stichting Tegenkracht en de doelstelling van deze stichting nl. deze stichting helpt kankerpatiënten in het bieden van sportfaciliteiten en ondersteuning in /tijdens het sporten, dit om voor de patiënten de behandeling in een zo’n goed mogelijke conditie in te kunnen gaan. De gele trui met het logo van Tegenkracht staat symbool voor deze week en wordt iedere avond aan een te onderscheiden sporter(ondersteuner) uitgereikt en wat wil nu het geval, ik krijg de eer omdat ik, goed opgevoed als ik ben, een jasje draag!!

De etappe
Vannacht geslapen als een roos en alleen deze nacht geen resonanties van derden gehoord en geen energie om enige druk te voelen voor vandaag, de dag van de gele trui. Ik werd zelfs gewekt deze ochtend, het ontbijt op bed ontbrak alleen nog. In Saltusio gebivakkeerd dus, op de  fraaie camping genoemd Paseier- Meran,  in een dal van bergwanden en gelegen in het fraaie Passeierdal. Op loopafstand van de camping zijn er allerhande sportieve  mogelijkheden bv. met de Hirzer Seidelbaan omhoog tot 2000 meter en daar liggen dan de meest prachtige wandelroutes voor je open, fietsroutes vanuit je tent te starten en natuurlijk  paragliding. Vanaf de camping kon je in de lucht de capriolen van de gliders zien.

Gisteren kennisgemaakt met een overweldigend landschap met vertes verder van ver, de meest mooie luchten, slome en luie geiten, stinkende bokken  en bijzonder fraaie slingerende weggetjes. Vandaag verder met de beklimming van de Jaufenpass, maar voordat we deze en andere bergen zagen eerst de boel bij elkaar pakken, gelukkig ruimte genoeg om alles gemakkelijk weg te zetten. Na dit zware en verantwoordelijk  werk  eerst maar een lekker kopje koffie.   In een chic restaurant met terras zijn we in afwachting van koffie, het blijkt dat niet alle Italianen zich Barista mogen noemen en toen de rekening kwam en we voor 2 kopjes bocht meer dan 5.5 euro kwijt waren wisten we genoeg en zoals goede Hollanders betaamt gingen we reclameren, maar dit mocht niet baten, volgende keer beter( wat bleek veel beter).

Vanuit  Saltusio vertrokken we dus, ontspannen rijdend en genietend van het landschap dat aan ons voorbij trok begonnen we dus aan de col de Jaufenpas/ Passo Giovo en flinke puist van 2094 meter omhoog  dus. Vele meters/ kilometers te klimmen voor de heren, boven op deze col weer bijzondere vertes in een decor van schapen maar vooral motoren. Een waar paradijs voor motorrijders  worden deze passen genoemd en we kwamen er tijdens de klim dan ook vele tegen van rustig tuffende tot grand-  prix racers toe. Bovenop de col de fietsers weer ontmoet en ze konden zich laven aan cola en bananen. Na de afdaling een tweede klim de  Penserjoch/Passo Pennes op 2211 meter.  Halfweg de col hebben Jan en ik een stop gemaakt voor eindelijk een echt kopje koffie. De barista had z’n plek gevonden in een onbeduidende herberg, maar wat kan goede koffie dan toch lekker zijn en zo kwamen er deze week nog vele. Favoriet was de doppio cafe/ cappuccino.

Vanaf ons terras zagen we de bezwete koppen voorbij komen elk in z’n eigen ritme en tempo. Prachtig gezicht het afzien en het eeuwig tegen een heuvel aantrappen van deze mannen. Op de col van 2211 meter in een nog imposanter landschap voor ons en met luid bellende koeien aan onze zijde, die grazend of herkauwend zichtbaar genoten van aandacht  of net als wij het uitzicht.

Na een foto-shoot de afdaling richting Laives. Jan en ik hadden nog niet geluncht en het werd dus tijd voor een stop. In een klein dorpje aan de voet van de berg werd een schaduwrijk terras gevonden. De lunch werd besteld en ik wilde graag eens een keer polenta uitproberen, Jan waarschuwde me nog maar het hielp niet. Gelukkig had Jan zich solidair verklaard maar met als gevolg dat de polenta onaangeroerd op het bord achter bleef.

Ondertussen echter werd ons humeur met het moment beter want  naast ons op het terras had zich een uitgelaten groep authentieke dirndlns gesetteld, die in fraai klederdracht met mooie stuwende boezems erg veel lol hadden. Het was nml Kirchtag en wat dit dan ook moge betekenen, we weten wel  dat er veel drank bij kwam kijken,dat werd ons wel duidelijk.( ps. zie bebrilde man op de achtergrond).

De verdere tocht  was bijzonder mooi  en uiteindelijk kwamen we in Laives aan, een kleine stad in een fraai dal omringt door appel en wijngaarden. We kwamen zo ongeveer gelijktijdig met de camper en fietsers aan in dit plaatsje en de camping was snel gevonden. Leuke plek onder een pruimenboom en ook op deze camping was weer goed verzorgt

‘S avonds buiten gegeten in een nabij gelegen restaurant. Het was aan mij om vandaag de gele trui door te geven. Vanmiddag op de Passo Pennes een tijdje met Henk gesproken. Henk vertelde z’n verhaal over het verlies van z’n vrouw. Pijnlijk en verdrietig, het feit dat hij deze week samen met  Jos mee fietst vond ik bijzonder en Henk krijgt van mij de trui en draagt deze morgen op dag 2.

rombodolo-dag1

Epiloog
Een prachtige week, leuke mannen, bananen en nog meer bananen, mooie  en ontroerende verhalen, in Jan een zeer plezierige vriend en reisgenoot, lekker eten, grappa leren drinken, prachtige natuur, alles about strava,topprestaties van Vincent vast gelegd op strava op de jaufenpas. Maar ook het  duurvermogen en het doorzettingsvermogen van alle anderen,chapeau!!  400 foto’s gemaakt en het kan altijd meer en ga zo maar door…………………………………..Ik heb nooit geweten dat mannen (deze mannen ) kunnen kleppen als vrouwen, zie de Rombolo / Bier veur echte kjearls whats app jes van een doorsnee week.

Met dank Han.