(De helden van de ETP vind je overal)

Wij gaan graag kamperen en doen dat doorgaans in Frankrijk. In Renesse en Sneek hoor je veel Nederlands, maar toch overwegend Duits spreken. Franse campings zijn internationaler van aard, daar hoor je allerlei verschillende talen door elkaar; Brabants (ghezallagh), Fries (de béne woppen, de woane klep), Twents (wie mut der nog bier), Drents (ik heb de band’n vol met wind), Rotterdams (maar volgend jaar worden we echt kampioen) en natuurlijk Amsterdams (ik was eerst béh die doesj, klootviool). Als je goed zoekt vind je zelfs af een toe een Brit, Duitser of zelfs een Fransman.

Dit jaar waren we op een camping bij Millau, aan een zijrivier van de Tarn. Prachtig gebied, mooie camping. ’s Avonds karaoke met Franse chansons; ‘Dans la petite cafe a le havre’ van Pere Abraham is onverslaanbaar evenals alle chansons van Marco Borsato. Na afloop vertrekken alle tieners richting de rivier om daar te doen wat tieners doen. In de loop van de nacht keren ze weer terug in groepjes jongens (neejikbennied zdronken), meisjes (en hij zei dat hij van me hield, echt waar) of in stelletjes (oké ik hou van je, maar zullen we dan nu…).Aangezien ze allemaal langs onze tent lopen mogen we elke nacht meegenieten.

Les Heros de l’ETP on se trouve partout Toen we daar enkele dagen stonden kwam Silvia (mijn echtgenote) met de mededeling dat er bij de receptie een groot bord stond met foto’s van wielrenners in ETP-shirt; het Hans Anders shirt. Ik vertelde haar dat Hans Anders al jaren onze sponsor niet meer is en dat het vast een andere club was. Maar ik ben toch maar even gaan kijken. Ze had wel gelijk. Bij de receptie stond een groot bord met foto’s van Henk en Ids Idsinga en de tekst:
Les freres/De broers Idsinga
1600 km dans la velo/op de fiets en/door europa
Aankomst/arrivee camping “Les Rivages”
Dimanche 17 juillet Zondag entre/tussen 14:30 en 15:00
Venez Nombreux Komt allen!!

Bij de receptie was een dame ballonnen aan het ophangen. Het bleek Anna, de vrouw van Bert Idsinga te zijn. Zij was twee weken lang met caravan voor de heren uit gereden en had hen onderweg verzorgd. De mannen hadden, zoals dat hoort bij dergelijke tochten, regen en wind doorstaan maar hadden toch de tocht volbracht. Ik ETP-clubshirt aangetrokken. Iets na drieën kwamen Ids en Henk aan. Ze werden verwelkomd door een aantal vrienden en een figuur in oranje wielershirt en een blauwe zwembroek, die Ids gelukkig onmiddellijk als clubgenoot herkende. Onder het genot van een biertje heeft Ids me vervolgens van alles verteld over de verschillende megatochten, zoals de 100-cols tocht, die hij al had volbracht. Ik kan alleen maar zeggen “Chapeau” (petje af) ark Disselhorst.