Zeventigplussers worden in deze coronatijden maar wat vaak weggezet als ‘zwak’ en ‘kwetsbaar’. Dat steekt Atty Duijn. De 74-jarige wielerfanaat uit Eefde vindt het stigmatiserend en generaliserend. Hij wil komende zaterdag op de buitenwielerbaan in het Limburgse Geleen het tegendeel bewijzen met een werelduurrecord achter de derny in de categorie 70+.

Toen corona uitbrak in Nederland, wist Atty Duijn meteen: ik zit in de risicogroep. Want ouder dan zeventig, en met ‘onderliggend lijden’. De Eefdenaar heeft chronische bronchitis en inspanningsastma. Aanvankelijk bleef hij thuis om alle risico’s uit te sluiten, maar na een paar dagen ging hij weer doen wat-ie altijd al deed: fietsen, tientallen kilometers lang.
Atty zit op de praatstoel. Praat honderduit over zijn passie: wielrennen. Zijn vrouw Alie luistert in de andere hoek van de bank. ,,Atty vertoont soms typisch haantjesgedrag’’, zegt ze met een glimlach. ,,Dan wil-ie zich koste wat kost bewijzen. Dat lukt ’m meestal ook nog heel goed.’’ Atty knikt. ,,Dat zit nou eenmaal in me, die geldingsdrang.’’

 

Atty Duijn, Wielerfanaat uit Eefde

Was jij bang toen corona Nederland binnenkwam?
Atty Duijn: ,,Bang niet, wel enigszins bezorgd. Want als ik corona krijg, wordt het voor mij een lastig verhaal. Toen de coronacrisis begon, sloot ik me een paar dagen op. Maar al snel dacht ik: ik ben een solist, fiets vrijwel altijd alleen. Ik kom nagenoeg niemand tegen onderweg en er is dus amper besmettingsgevaar. Ik ging weer lekker elke dag fietsen.’’

Jij bent in het bezit van talloze records, zowel op de wielerbaan als in de tijdrit. Hoe kan dat met chronische bronchitis en astma?
,,Ik neem heel geregeld mijn pufjes. En ik drink vaak rodebietensap. Dat is rijk aan nitraat en vergroot het zuurstofgehalte, zo hebben diverse onderzoeken aangetoond. Daarnaast leef en eet ik gezond. Ik eet sinds mijn dertiende geen vlees, neem veel groente en fruit, en rook en drink niet. En ik verzorg mijn lichaam goed. Ik ben geen zwakke, kwetsbare oudere.’’

Volgens velen ben je dat wel, helemaal in deze coronatijden.
,,Dat stigmatiserende, daar stoor ik mij aan. Er zullen ongetwijfeld 70+’ers zijn die extra kwetsbaar zijn voor corona. Maar alle ouderen worden op één hoop gegooid. Er zijn genoeg senioren die wél vitaal en sportief zijn. Volgens mij loopt een veertiger die stevig rookt en drinkt meer risico op corona dan ik. Ik heb altijd al de drive gehad om steeds beter te worden en sneller te gaan, maar ik ben nu extra gemotiveerd om zaterdag dat werelduurrecord neer te zetten. De uitdaging is om een afstand neer te zetten waarop anderen zich kunnen stukbijten. En ik hoop dat ik andere fietsende zeventigplussers kan stimuleren en uitdagen.”

Hoe uit zich dat?
,,Nou, neem vorige week dinsdag. Toen fietste er een jongedame van wielervereniging De Zwaluwen uit Deventer langs ons huis. Jaartje of 30, schat ik. Ik sprak haar aan en zei dat ze goed fietste. ‘Sluit maar aan en rijd maar een stukje mee’, stelde ze voor. Ik sprong op een oud Gazelle-fietsje en ging mee in haar kielzog. Poeh… Wat had die meid een tempo zeg. Ondanks een harde tegenwind.’’
,,Ik ging helemaal kapot, maar liet me niet kennen. Ik kon haar nét bijhouden. Op die Gazelle zit geen kilometerteller. Ik had geen flauw idee van de snelheid. Toen we aankwamen in Deventer, zei die dame dat we rond de 44 kilometer per uur hadden gereden. Ik was eigenlijk over een grens heen gegaan. Dat tekent mijn motivatie, die Alie wel eens uitlegt als ‘haantjesgedrag’.’’

Een kleine vier jaar geleden reed jij in Geleen in de categorie 70+ solo een werelduurrecord, zonder gangmaker voor je: 39,527 kilometer. Ging je ook toen over een grens heen?
,,Dat kun je wel stellen. Het was bloedheet, 38 graden. Normaal eten was amper mogelijk vanwege de hitte. Ik at zout en tomatensoep en dronk vreselijk veel. Op het einde zwabberde ik in het rond. Ik kon de ideale lijn onderaan de baan niet meer houden. Toch knokte ik mij naar een record. Dat voelde fantastisch.’’

Nu word je de eerste 70+’er die een werelduurrecordpoging doet achter de derny. Hoe anders is die uitdaging? Je hoeft immers niets te verbeteren.
,,De uitdaging is om een afstand neer te zetten waarop anderen zich kunnen stukbijten. En ik hoop dat ik andere fietsende 70+’ers kan stimuleren en uitdagen. Die groep wordt steeds groter. Ik voorspel dat we binnen niet al te lange tijd een officiële 70+-categorie krijgen in het wegwielrennen. Die is er nog niet. Maar in de 60+-categorie rijden een paar wielrenners die al bijna 70 jaar zijn en nog steeds gaan als de brandweer. Die mannen gaan nog wel even door en daardoor hebben we straks een mooi groepje met 70+’ers die nog erg goed fietsen. Dan kunnen we ook in wegwedstrijden aantonen dat we niet zwak en kwetsbaar hoeven te zijn.’’

Atty Duijn vertrok samen met vrouw Alie woensdagochtend naar Limburg. Caravan achter de wagen, richting een camping in het dorpje Epen. Daar verblijft het echtpaar Duijn een week. Atty verkent vanavond de wielerbaan in Geleen om precies te weten hoe die er bij ligt. Ook gaat hij overleggen met gangmaker Jack Theunissen, die bij zijn recordpoging de derny bestuurt.
,,Ik ken Jack alleen als wielerconsul van Limburg, niet als gangmaker’’, zegt Atty. ,,We gaan de tactiek bespreken. Jack moet bijvoorbeeld niet te hard gaan, waardoor ik me de vernieling in rijd. Ook gaan we doornemen hoe we onderweg het beste kunnen communiceren. Ik heb geregeld op een binnenbaan achter een derny gereden. Dan is het best stil en verloopt de communicatie goed. Maar buiten kan dat lastig zijn, door de harde wind bijvoorbeeld.’’

Atty’s werelduurrecordpoging is zaterdag om 17.30 uur.

,,Ik wil een afstand van tenminste meer dan 40 kilometer halen. Gezien mijn vorm en fitheid is dat een reëel doel.’’

© 2020 DPG Media B.V. – alle rechten voorbehouden