Na gisteren flink diep te zijn gegaan op de Monte Grappa was ik blij dat ik vanmorgen het inmiddels niet meer al te frisse gele Tegenkracht shirt van Gerrit aan mocht trekken. Maar dat was geen probleem, de zweetlucht van elkaar herken je na al die kilometers die we gezamenlijk hebben gereden de afgelopen jaren al wel. Na de rode wijn, de grappa van gisteravond en de mooie dagen die we inmiddels achter de rug hebben moet ik vandaag ook even rustig opstarten. Het is koud als we wakker worden maar de zon schijnt al prachtig op de bergen. Helaas duurt het net te lang voordat de zon ook op de camping komt zodat we het ontbijt al op hebben voordat het echt aangenaam wordt.

Henk heeft aangegeven vandaag zelf de camper te besturen en heeft Jos Dammers als frisse vervanger ingezet. De fonkelnieuwe Cipressa krijgt in de Dolomieten zijn vuurdoop maar gelukkig geldt ook hier: De benen moeten doen!.

Freek is helaas nog niet fit genoeg en neemt naast Henk plaats met de camera in de hand. Zo vertrekken we met 6 man en zitten we precies om 9.30 uur weer op de fiets. 800 m naar beneden en dan gelijk het vervolg van de Passo Cereda. Nog 3km 10%!

Zelf vertrek ik als laatste om even rustig warm te rijden. Vooraan zie ik Jaap met goede moraal gelijk een gat slaan en zie een schitterend schouwspel ontstaan. Zoals gezegd is Jos vandaag met frisse benen en goede moraal op de fiets gestapt. De eerste paar honderd meter van de klim gaat hij iedereen (behalve Jaap) voorbij en heeft de helft van zijn cassette nog over. De overmoedigheid was echter van korte duur en snel wordt er teruggeschakeld terwijl Gerrit even een tandje bijschakelt om de pikorde weer te herstellen. Nog geen 10 minuten aan het fietsen en iedereen heeft het zweet al goed los. Zelf kom ik weer in mijn ritme en rij langzaam naar voren om uiteindelijk gelijktijdig bij de reeds wachtende Jaap op de top te komen. We besluiten rustig door te rijden naar Agordo. Ook Jos sluit aan en zo rijden we met zijn vieren 25km voornamelijk naar beneden met af en toe een knikje. Op een van die kleine klimmetjes (overigens niet op Strava bekent…..) pakte Jos zijn Mouliesje en dus was al duidelijk aan wie ik de gele trui over zou dragen die avond.

Op de rotonde in Agordo hebben we op Peter en Jos Dammers gewacht. Peter besloot een alternatieve route te pakken met een mooie klim maar uiteindelijk wat minder kilometers om zo de batterij een beetje op te laden voor de dagen die nog zouden komen.

rombodolo-dag4

De komende 20km richting Falcade Alto gaat het langzaam 500 meter omhoog. De eerste kilometers zijn relatief vlak en blijven we bij elkaar maar op een gegeven moment wordt het toch net te steil en zoekt ieder zijn eigen klimtempo op als we wederom een zijweg moeten nemen om de diverse tunnels die we passeren.

Het gaat eigenlijk best lekker maar vlak voor Falcade Alto begint de weg steiler te worden en protesteren de benen. Terwijl ik dacht een leuk gaatje te hebben rijdt ineens Jaap weer naast me met de mededeling dat Gerrit zijn benen niet fris waren. 100 meter verder heeft die ook mij gelost.

Het draait niet echt makkelijk en de gedachten gaan naar de gele Tegenkracht trui die ik aan heb en de tekst Stichting Kanker en Sport. Ik zeg tegen mezelf: Wat zit ik nou te zeuren en rijden nog een paar man achter je die het ook lastig hebben en bovendien is het voor Henk, na het verlies van Tonny, pas echt moeilijk. De knop gaat weer want de weg wordt steiler op weg naar de top van de Passo San Pellegrino. De steile haarspeldbochten wisselen elkaar snel af, de kilometerteller blijft inmiddels op 8 a 9 km/uur steken als een bord 16% verraad dat het nog steiler wordt. Voordeel is wel dat je snel hoogte maakt. De top ligt op 1900 meter en samen met Jaap komen we boven op een paar minuten gevolgd door Gerrit en Jos. Via een heerlijke afdaling rijden we naar Moena waar we op een terras neerstrijken voor een lekker Latte Macciatto. Binnen een paar minuten zien we ook de camper langskomen zodat Henk, Freek en de inmiddels in de bus gestapte Jos ook aanschuiven. Waar wij in Falcade Alto Han en Jan voorbijreden die daar van een kopje koffie zaten te genieten is het nu de omgekeerde wereld en zienwij de Verso met aanhanger weer voorbijkomen, . Nog even een broodje uit de camper en dan wacht de eerste echte Dolomieten col met naam op ons, de Passo Fedaia met schitterende uitzichten op de gletsers van het 3000m hoge Marmolada gebergte. Bijna euforisch en met kippenvel op armen en benen ben ik omhoog gereden, volop genietend van de mooie omgeving. Deze klim staat zeker in mijn top 10. Tijdens de Sloostalie toer een paar jaar geleden zijn we ook in de Dolomieten geweest maar hebben toen vanwege het slechte weer niet gefietst en niets van de ruige toppen kunnen zien.  Dat is nu meer dan gecompenseerd!

Wat volgt is een steile afdaling en Gerrit had al aangekondigd dat na een paar haarspeldbochten een recht stuk volgt waar je wel 100 km/uur kan halen. Veiligheid staat echter voorop en vanwege de zijwind werd er toch een beetje bijgeremd maar nog altijd lag de snelheid ruim boven de 80 (zag ik naderhand.

Halverwege de afdaling, in Malga Ciapela hebben we de oude weg genomen door de Schlucht van Sottoguda. Deze weg is nu alleen nog maar voor toeristen geopend en er mag dan ook niet gefietst worden. Netjes hebben we onze schoenen uitgedaan, de eerste 20 meter op de sokken naar beneden om vervolgens na de eerste bocht weer op de fiets te stappen en stapvoets door de ongeveer 2km lange kloof te rijden. Een smal weggetje loopt langs het riviertje de Pettorina tussen 50meter hoge wanden naar beneden. Indrukwekkend!

Eenmaal beneden in Caprile aangekomen wacht de laatste beklimming van vandaag, de Colle Sante Lucia. Nog zo’n 500 hoogte meters, een goed half uurtje klimmen en vervolgens op zoek naar de camping. De camping ligt wederom op een schitterende plek. De chauffeurs zijn er al en ook Peter heeft de camping gevonden. Met koeienbellen op de achtergrond genieten we van een koel biertje en de laatste zonnestralen van vandaag.

Gerrit heeft de gele trui meegenomen onder de douche zodat die ’s avonds tijdens het eten schoon maar nat overgedragen kan worden aan Jos. Is zijn moeliesje niet voor niets geweest.

Vincent